Het leven hier op aarde is een spel waaraan we ons als ziel hebben gecommitteerd, zei Daniëlle Hermeler onlangs in één van haar inspirerende podcasts. Soms is het een leuk spel, soms ook een heel stom spel. We hebben het te doen met wat we op aarde ontvangen als ‘speelmateriaal’ en moeten daar het beste van maken. De uitspraak trof me.
Een paar dagen later kwam ik in Harry Cremers’ De geboorte van Franciscus een vergelijking van het leven met een ganzenbord tegen. De bochtige weg op het bord is vol buitenkansjes en valkuilen. Als je geluk hebt, mag je drie stappen vooruit en als je pech hebt, beland je in de put of gevangenis. We komen allemaal onze eigen hobbels tegen, hebben soms anderen nodig om uit de put te komen, maar behalen ook allemaal de eindstreep.
Het deed me ook denken aan Shakespeares bekende tekst ‘All the world’s a stage, And all the men and women merely players’ uit het toneelstuk As you like it. Ik las het op de middelbare school en het is me altijd bijgebleven. Het leven een toneelspel waarin ik mijn eigen rol speel. De hoofdrol in mijn eigen verhaal. Of de held in mijn eigen levensverhaal, zo je wilt.
Mooie metaforen die aan het denken zetten. Over de balans tussen wat we zelf kunnen bewerkstelligen en wat ons overkomt. Zijn wij het gansje dat alles overkomt, speelbal van het lot, of zijn we de dobbelsteengooier, die telkens weer de uitdaging aangaat en z’n best doet het maximale eruit te halen? Spelen we precies wat er voorgeschreven staat of hebben we als acteur nog zelf invloed op het script en de invulling van onze rol?
Maar ook over het verschil tussen werkelijkheid en illusie. Als het leven een spel is, is de werkelijkheid van alledag een illusie. Een illusie die heel echt voelt omdat we er middenin zitten en ons uitnodigt bloedserieus ons best te doen om als eerste over de finish te komen of een award te winnen voor de vertolking van onze rol.
Heb ik gesolliciteerd naar een plek als deelnemer aan dit spel? Heeft mijn ziel auditie gedaan voor mijn rol in het geheel? Dan ben ik blijkbaar geschikt bevonden. En nu moet het spel gespeeld worden. Ik heb de regels te volgen en het te doen met wat ik hier op aarde ontvang. Dat is niet mijn lot, het is mijn leven.
Ik heb de neiging mezelf en het aardse gebeuren nogal serieus te nemen. En het leven op aarde kan ook knap lastig en wreed zijn. Maar gelukkig heeft het ook heel mooie kanten. Ik realiseer me dat ik wat meer mag ‘spelen’, wat meer genieten van al het moois dat het aardse leven te bieden heeft. Speel je mee?
Comentários